Του Θανάση Χειμωνά
Από μια άποψη η βραδιά της 21ης Μαϊου ήταν εξαιρετικά διασκεδαστική. Δε νομίζω να υπάρχει στοιχειωδώς σοβαρός αριστερός, κεντρώος ή δεξιός πολίτης που να μην απόλαυσε τον διασυρμό και την ταπείνωση που υπέστη ο ΣΥΡΙΖΑ. Ένα πολιτικό μόρφωμα το οποίο (μετά τη μετάλλαξή του στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας από τον Αλέξη Τσίπρα) ταλάνισε τη χώρα, κορόιδεψε και εκμεταλεύτηκε την απελπισία του κόσμου, προκάλεσε πρωτοφανή διχασμό και μας φόρτωσε με ένα βαρύτατο και αχρείαστο μνημόνιο. Ένα κατ’ ευφημισμόν κόμμα που στήριξε την επιτυχία του στο ψέμα, την απάτη και τη χυδαιότητα το βράδυ των τελευταίων εκλογών σωριάστηκε με πάταγο. Και πολύ άργησε.
Κάθε νόμισμα όμως έχει δύο πλευρές. Γιατί πίσω από την ευφορία για την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ κρύβεται ένας τρομαχτικός εφιάλτης.
Η διακυβέρνηση της χώρας από τον Κυριάκο Μητσοτάκη την τετραετία 2019-2023 υπήρξε μια από τις χειρότερες στην ελληνική ιστορία. Παντελής καταπάτηση κάθε έννοιας αξιοκρατίας (από έναν τύπο ο οποίος εξελέγη κραδαίνοντας ως σημαία την “Αριστεία”), διορισμός χιλιάδων αναλφάβητων μπλε κομματόσκυλων (με αποκορύφωμα τον αχθοφόρο- σταθμάρχη των Τεμπών), αστυνομοκρατία, πρωτοφανής περιορισμός ατομικών ελευθεριών με αφορμή τον κόβιντ (κι όχι μόνο), υποκλοπές με θύματα πολιτικά πρόσωπα και φυσικά η ξεδιάντροπη εξαγορά των ΜΜΕ. Όλη η φάση είχε μια εσάνς Ερντογάν με συνυπεύθυνη την αντιπολίτευση (αξιωματική και μη) η οποία έδειχνε ανίκανη να αντιδράσει. Σκεφτείτε τί πρόκειται να συμβεί τώρα που η Νέα Δημοκρατία πέτυχε double score απέναντι του βασικού της αντιπάλου. Και έρχονται και τα χειρότερα.
Όπως όλα δείχνουν, σε περίπου ένα μήνα θα έχουμε ξανά εκλογές. Με διαφορετικό εκλογικό σύστημα. Με τα σημερινά δεδομένα δεν φαντάζει διόλου απίθανο το ενδεχόμενο η ΝΔ να αυξήσει ακόμα περισσότερο τα ποσοστά της, ξεπερνώντας ακόμα και τους 180 βουλευτές. Κάτι που σημαίνει ότι, πέρα από το γεγονός πως ο Μητσοτάκης θα εμφανίζεται ως απόλυτος κυρίαρχος θα είναι πλέον σε θέση να προχωρήσει και σε αναθεώρηση του Συντάγματος. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Το χειρότερο είναι πως όλοι εμείς που δεν ανήκουμε στη λεγόμενη “γαλάζια πολυκατοικία” (και δεν έχουμε διοριστεί κάπου από τον Κυριάκο) δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να το αποτρέψουμε.
Αυτή τη στιγμή, κανένα κόμμα, κανένας πολιτικός δεν δείχνει ικανός να σταθεί απέναντι στη μητσοτακική λαίλαπα. Ίσως ψηφίζοντας γενικώς κάποιο κόμμα να μπορούμε να μαζέψουμε κάπως την έκταση της καταστροφής, μειώνοντας τα μπλε ποσοστά και τις μπλε έδρες . Κάτι τέτοιο όμως δεν θα αποτελεί τίποτα παραπάνω από ασπιρίνη για τον καρκίνο. Ούτως ή άλλως δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ξεκινά η τουριστική περίοδος και όλοι στη χώρα μας θα είναι ευτυχισμένοι και χαρούμενοι. Απλώς, ο χειμώνας που θα ακολουθήσει θα είναι δύσκολος και μακρύς…