Όλοι μας γνωρίζουμε το κυκλικό σωσίβιο που φέρουν τα πλοία ή που βρίσκονται σε διάφορα σημεία σε μαρίνες και λιμάνια. Σκοπός τους είναι αν τυχόν βρεθεί κάποιος στη θάλασσα να τον βοηθήσει να τραβηχτεί προς τους διασώστες του.
Το σωσίβιο αυτό είναι γνωστό και ως κουλούρα ή δαχτυλίδι Kisbee όπως συχνά αποκαλείται από το όνομα του εφευρέτη του Thomas Kisbee (1792-1877), αξιωματικό του Βρετανικού ναυτικού και τα πρώτα χρόνια κατασκευάζονταν με φελλό.
Η χρήση τους καθιερώθηκε το 1855 από το Royal National Lifeboat Institution που το επέβαλε στον απαραίτητο εξοπλισμό ενός σκάφους, μαζί μία ζώνη με φελλό, η σύλληψη της οποίας αποδίδεται στον Mathew C. Perry, διοικητή του Πολεμικού Ναυτικού των Ηνωμένων Πολιτειών.
Φυσικά ούτε ο Kisbee ούτε ο Perry ήταν οι μόνοι άνθρωποι που είχαν την ιδέα. Αρκετά χρόνια πιο πριν το θέμα αυτό απασχόλησε και έναν από τους σπουδαιότερους ζωγράφους και εφευρέτη Leonardo da Vinci. Ο da Vinci μάλιστα προσπάθησε να το πάει και λίγο παραπέρα σχεδιάζοντας όχι μόνο το σωσίβιο, αλλά και ειδικά πέδιλα που θα διευκόλυναν κάποιον να… περπατήσει στο νερό. Το σχέδιό του αυτό το είχε δημοσιεύσει στο επιστημονικό περιοδικό της εποχής Acta Eruditorum το 1691.