Του Θανάση Χειμωνά
Πριν πέντε χρόνια χαλάρωνα σε μια παραλία του Σικάγου (του γνωστού – όσο και αν ακούγεται αστείο έχω θείο εκεί!) καπνίζοντας ένα πουράκι. Γενικά δεν είμαι καπνιστής αλλά – για κάποιο παράξενο λόγο – μου αρέσει πού και πού να ανάβω κάνα τέτοιο όταν βρίσκομαι σε ταξίδι. Δεν είχα που λέτε ρουφήξει πάνω από μια-δυο τζούρες όταν με πλησιάζει μια τύπισσα και μου λέει (ευγενέστατα, η αλήθεια είναι): “Κύριε, πρέπει να το σβήσετε. Δεν επιτρέπεται να καπνίζετε εδώ”. Μιλάμε για μια αχανή παραλία στη τεράστια λίμνη Μίσιγκαν (το Σικάγο δε βρέχεται από θάλασσα). Η δε φανατική αντικαπνίστρια είχε αράξει σε μια ξαπλώστρα δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες, μέτρα μακριά μου. Με άλλα λόγια και λουλά και ναργιλέ να είχα ανάψει δεν θα μπορούσα να την ενοχλήσω. Τί να κάνω όμως… Μπροστά στο ενδεχόμενο να σκάσουν μύτη τίποτα SWAT το έσβησα, βλαστημώντας μέσα από τα δόντια μου στα ελληνικά. Θεώρησα πως όλη αυτή η φάση ήταν μια ακόμα παραξενιά των Αμερικανών και την ξέχασα τελείως.
Μέχρι πριν λίγες μέρες όταν διάβασα ότι η Βαρκελώνη και πολλές άλλες ισπανικές παραθαλάσσιες πόλεις προχωρούν σε μια αντίστοιχη απαγόρευση. Ανάλογες κινήσεις έχουν αρχίσει να πραγματοποιούνται τόσο στην Γαλλία όσο και στην Ιταλία. Με δεδομένο πως η Ελλάδα μας αντιγράφει κατά γράμμα κάθε φιλελέ σαχλαμάρα που έρχεται από το Εξωτερικό θεωρώ πως είναι ζήτημα χρόνου να γίνει κάτι τέτοιο και εδώ. Η επίσημη δικαιολογία είναι πως έτσι προστατεύεται το περιβάλλον. Επειδή δηλαδή κάποιοι κάφροι πετάνε τις γόπες στους στην παραλία πρέπει να απαγορευτεί καθολικά το κάπνισμα εκεί.
Μια στιγμή όμως. Αν πας σε μια βρόμικη παραλία, το τελευταίο πράγμα που θα σε ενοχλήσει είναι οι γόπες. Η άμμος και τα βοτσαλάκια είναι γεμάτα από άδεια πλαστικά μπουκαλάκια από νερό, τσαλακωμένα σακουλάκια από τσιπς, πατημένα ντενεκεδάκια κοακόλα, αλλά και κακάκια μωρών και τετράποδων φίλων του ανθρώπου. Γιατί λοιπόν δεν απαγορεύεται το φαγητό και το ποτό στις παραλίες; Γιατί δεν απαγορεύονται τα παιδιά και τα ζώα; Στην τελική γιατί δεν απαγορεύουμε γενικώς το μπάνιο στη θάλασσα; Είναι δυνατόν να μολύνουμε έτσι το περιβάλλον; Και ένα γραμμάριο πλαγκτόν να σωθεί έχει σημασία. By the way, φαντάζομαι πως τα πούρα και τα πουράκια χωρίς φίλτρο θα επιτρέπονται, έτσι δεν είναι; Άλλωστε, είναι φτιαγμένα από φυσικά υλικά και ακόμα και αν τα πετάξεις κάτω αφομοιώνονται από το σύμπαν. Τί όχι; Ας μη γελιόμαστε. Ο στόχος είναι το κάπνισμα γενικώς. Όχι μόνο λόγω της όψιμης (και φυσικά παντελώς αναποτελεσματικής) εμμονής με την υγεία που έχει καταλάβει τα τελευταία χρόνια την ανθρωπότητα, αλλά και επειδή παραδοσιακά το κάπνισμα θεωρείται αλητεία. Από το σχολείο ήδη. Τα αλάνια κάπνιζαν στις τουαλέτες. Όχι οι “άριστοι”.
Ο 21ος αιώνας είναι ο αιώνας της Πειθαρχίας και της Τάξεως. Εκτιμώ πως το επόμενο θύμα θα είναι το αλκοόλ. Άλλωστε οι φελοί προκαλούν τρομαχτική μόλυνση στη θάλασσα. Επιπλέουν.
Αφήστε μια απάντηση