Μόλις λίγα λεπτά από την Αίγινα βρίσκεται ένας μοναδικός τόπος, με τους δικούς του ρυθμούς και τους ιδιαίτερούς του κανόνες
Αν και δεν τη συνοδεύει η διασημότητα που απολαμβάνει η Αίγινα και το Αγκίστρι, πολλοί από όσους έχουν βρεθεί για μπάνιο στη Μονή πιστεύουν ότι το ακατοίκητο αυτό νησάκι διαθέτει τις ωραιότερες παραλίες στον Σαρωνικό –με νερά καταγάλανα και δροσερά, τα οποία αφήνουν και μια «παρθένα» αίσθηση στον επισκέπτη.
Η τελευταία, βέβαια, ίσως να οφείλεται στο γενικότερο τοπίο του νησιού, όσο και στο γεγονός ότι πρόκειται για ένα μέρος μοναδικό. Το οποίο μπορεί να είναι εύκολα προσβάσιμο από την Αθήνα (μέσω της Αίγινας), μα κινείται με τους δικούς του ρυθμούς, λειτουργώντας με τους ιδιαίτερούς του κανόνες. Ακόμα δηλαδή κι αν έχετε δικό σας σκάφος, δεν μπορείτε να πάτε στη Μονή όποτε θέλετε: η διανυκτέρευση, λ.χ., απαγορεύεται αυστηρά.
Από την άλλη, είναι χάρη σε τέτοιες ιδιαιτερότητες που θα χαρείτε μερικά πολύ ξεχωριστά σκηνικά ερχόμενοι εδώ, όπως λ.χ. να σας κοιτάνε ελάφια όσο θα κολυμπάτε ή να σας πλησιάζουν τα παγώνια του νησιού ενώ θα βρίσκεστε αραγμένοι στις οργανωμένες αμμουδιές. Υπάρχει χώρος για όλους στη Μονή· αρκεί οι άνθρωποι να δείξουμε διατεθειμένοι να την απολαύσουμε με τους δικούς της όρους.
Πώς θα πάτε στη Μονή
Η Μονή βρίσκεται στο κομμάτι του Σαρωνικού ανάμεσα στην Αίγινα και στο Αγκίστρι, απέχοντας μόλις 1.800 μέτρα από την ακτή του γνωστού οικισμού Πέρδικα, που με τη σειρά του είναι 9 χιλιόμετρα μακριά από το λιμάνι της Αίγινας, όπου θα σας φέρει το πλοίο από τον Πειραιά.
Από το λιμάνι της Αίγινας, έπειτα, θα βρείτε εύκολα καραβάκι για τη Μονή, καθώς τα σχετικά δρομολόγια αναχωρούν κάθε 1 ώρα. Πλοιάρια θα βρείτε βέβαια και στην Πέρδικα, αν επιθυμείτε να επισκεφθείτε κι αυτήν στον δρόμο σας για τη Μονή. Σημειώστε μόνο ότι, όπως είπαμε, είναι απαγορευμένο να διανυκτερεύσετε εδώ, προκειμένου να προστατευτεί το υπάρχον οικοσύστημα από τις δράσεις του ανθρώπου. Κάτι που οφείλετε να σεβαστείτε ακόμα κι αν έρθετε με δικό σας σκάφος –όπως πράγματι κάνουν αρκετοί κατά τα Σαββατοκύριακα του Ιουλίου και του Αυγούστου.
Το προφίλ της Μονής
Η Μονή οφείλει το όνομά της στο ιδιαίτερο ιδιοκτησιακό καθεστώς το οποίο τη διέπει, αφού ανήκει στην Παναγία Χρυσολεόντισσα –το σημαντικότερο μοναστήρι της Αίγινας, που παλιότερα ήταν ανδρικό, μα από το 1935 και μετά έγινε γυναικείο. Η πλευρά του νησιού που φαίνεται από την Αίγινα (η ανατολική, δηλαδή) είναι βραχώδης, ενώ η πλευρά όπου προσεγγίζουν τα καΐκια από την Πέρδικα (η δυτική) είναι πευκόφυτη και διαθέτει οργανωμένη παραλία, με ξαπλώστρες και καντίνα.
Στο παρελθόν δοκιμάστηκε η τουριστική αξιοποίηση της Μονής, που επιλέχθηκε για τη δημιουργία κατασκήνωσης: ο επισκέπτης που θα πεζοπορήσει στο νησί, θα παρατηρήσει τα ερείπιά της. Τελικά το πλάνο εγκαταλείφθηκε λόγω της ανάγκης διατήρησης του ντόπιου οικοσυστήματος, το οποίο περιλαμβάνει ελάφια (ροδίτικου τύπου), αγριοκάτσικα κρι-κρι, παγώνια και σκίουρους. Αρκετά από αυτά, μάλιστα, δεν φοβούνται την παρουσία του ανθρώπου, οπότε ενδέχεται να σας προσεγγίσουν. Τα παγόνια και τα ελάφια, ειδικά, θα τα δείτε και στην παραλία, όπως και τα αγριοκάτσικα, που μερικές φορές κατεβαίνουν προς τη θάλασσα.
Το εντυπωσιακό αυτό πλήθος ζώων οφείλεται στο ότι από το 1960 ως το 1990 το νησί περιήλθε στην Ελληνική Περιηγητική Λέσχη, η οποία έκρινε σκόπιμο να το εμπλουτίσει με τη συγκεκριμένη πανίδα, ανακηρύσσοντάς το σε Πάρκο Φυσικής Εκτροφής Θηραμάτων (1962). Κάποια από αυτά τα ζώα, ωστόσο –π.χ. οι λαγοί και τα αλογάκια πόνυ– δεν κατάφεραν να αντέξουν τις συνθήκες ζωής στη Μονή.
Η Μονή προσφέρει και πεζοπορικές ευκαιρίες, τις οποίες συστήνεται να αξιοποιήσετε. Με ένα καλό καπέλο, αντηλιακό και πόσιμο νερό, μπορείτε εύκολα να ανέβετε στο Παρατηρητήριο στο κέντρο του νησιού, διασχίζοντας έναν λόφο γεμάτο αγριελιές, κέδρους και σχίνα. Είναι ένα απομεινάρι της Γερμανικής Κατοχής στην περιοχή, που λόγω θέσης προσφέρει περίοπτη θέα στον Σαρωνικό. Υπολογίστε ωστόσο ότι θα χρειαστείτε πάνω από 1 ώρα για να προσεγγίσετε –κι άλλο τόσο για να επιστρέψετε στην παραλία.
Οι παραλίες της Μονής
Η Μονή έχει μία αμμουδερή και οργανωμένη παραλία στο δυτικό, πράσινο τμήμα της (τον λεγόμενο Όρμο της Σπηλιάς), όπου θα δείτε τα πεύκα να κατεβαίνουν σχεδόν μέχρι την ακτή. Τα νερά είναι δροσερά και καταγάλανα, γι’ αυτό και θεωρείται ως μία από τις ωραιότερες σε όλον τον Σαρωνικό.
Η άλλη πλευρά του νησιού, που βλέπει προς την Αίγινα, είναι βραχώδης, ωστόσο υπάρχει κι εδώ μια όμορφη παραλία με βαθιά και πεντακάθαρα νερά, για όσους αγαπούν την απομόνωση –ανοργάνωτη. Είναι επίσης προορισμός για υποβρύχιο ψάρεμα. Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο θα δείτε εδώ αρκετούς φίλους του σπορ, οι οποίοι καταφτάνουν συνήθως με τα δικά τους σκάφη.
Στο μικρό λιμανάκι στη βορεινή πλευρά του νησιού, εντωμεταξύ, λέγεται ότι υπάρχει και τούνελ. Το οποίο ξεκινά από την παραθαλάσσια περιοχή και φτάνει στο εσωτερικό, μα είναι κλειστό πλέον, για λόγους ασφαλείας.
Αφήστε μια απάντηση