Λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση της άρσης απαγόρευσης απόπλου και κατάπλου και των επαγγελματικών σκαφών, ανακοινώθηκαν από το Αρχηγείο του Λιμενικού Σώματος τα μέτρα προστασίας στα ιδιωτικά και επαγγελματικά πλοία αναψυχής, καθώς και στα επαγγελματικά τουριστικά ημερόπλοια στο σύνολο της Επικράτειας, προς περιορισμό της διάδοσης του κορωνοϊού COVID-19.
Κατεβάστε όλα τα σχετικά αρχεία
Δημοσιεύτηκε σήμερα το ΦΕΚ σχετικά με την άρση απαγόρευσης απόπλου/κατάπλου για τα επαγγελματικά σκάφη
Ο αστερισμός είναι μια ομάδα φωτεινών αστέρων που όταν τα ενώσεις με νοητές γραμμές σχηματίζουν μια εικόνα, σαν να παίζεις «ενώστε τις τελείες» στον ουρανό! Μολονότι πολλοί πολιτισμοί γνώριζαν τους αστερισμούς, ήταν οι αρχαίοι Έλληνες, και αργότερα οι ευρωπαϊκοί πολιτισμοί, που κατέγραψαν τους 88 επίσημους αστερισμούς οι οποίοι χρησιμοποιούνται σήμερα από τους επιστήμονες που μελετούν τα άστρα.
Οι επιστήμονες αυτοί ονομάζονται αστρονόμοι και οι αστερισμοί τούς βοηθούν να προσανατολίζονται στον νυχτερινό ουρανό. Πίσω από το φως των αστεριών αναδεικνύονται ιστορίες με πλάσματα, πρόσωπα και πράγματα, τις οποίες οι άνθρωποι μοιράζονται εδώ και χιλιάδες χρόνια. Για παράδειγμα, ένας αστερισμός μπορεί να μας αφηγηθεί την ιστορία ενός πλοίου που ταξίδευε σε επικίνδυνες θάλασσες για να μεταφέρει διάφορους ήρωες οι οποίοι είχαν βαλθεί να αποκτήσουν έναν θησαυρό που κανένας δεν πίστευε ότι υπήρχε. Ένας άλλος αστερισμός απεικονίζει έναν δράκοντα ο οποίος στέκει φρουρός δίπλα σε μια μηλιά που χαρίζει την αθανασία σε όποιον δοκιμάσει τους καρπούς της. Οι αστερισμοί δεν έχουν να κάνουν μόνο με αστέρια αλλά και με αφηγήσεις.
Ο σχηματισμός αστεριών είναι ένα μικρό σχέδιο ή μια ομάδα αστέρων –συχνά, μα όχι πάντοτε, βρίσκεται εντός ενός γνωστού αστερισμού και αποτελεί τμήμα του–, η οποία δεν έχει επίσημα αναγνωριστεί από τη Διοίκηση Αεροπορικής Εκπαίδευσης (ΔΑΕ). Κάποιοι άνθρωποι νομίζουν ότι το Άροτρο είναι αστερισμός, στην πραγματικότητα όμως είναι σχηματισμός αστεριών και αποτελεί τμήμα της Μεγάλης Άρκτου. Δεν βλέπουν όλοι οι πολιτισμοί τους ίδιους αστερισμούς, συνεπώς τα ονόματα και τα σχήματά τους ποικίλλουν.
Τα άστρα στον ουρανό δεν μοιάζουν μεταξύ τους και διαφέρουν και σε φωτεινότητα. Όταν ψάχνουμε έναν αστερισμό, ο ευκολότερος τρόπος να τον βρούμε είναι να αναζητήσουμε αρχικά το πιο φωτεινό του αστέρι. Στον χάρτη του ουρανού οι μεγαλύτεροι κύκλοι εκπροσωπούν τα φωτεινότερα αστέρια, οι μεσαίοι τα σχετικά φωτεινά και οι μικρότεροι τα άστρα που λάμπουν αμυδρά.
Η ιδανική νύχτα για να παρατηρήσουμε τα αστέρια είναι όταν ο ουρανός είναι καθαρός. Η πανσέληνος σκεπάζει το φως των άστρων, γι’ αυτό και είναι καλύτερο να αναζητήσουμε άστρα όταν έχουμε Νέα Σελήνη ή όταν αυτή δεν είναι ορατή, τουλάχιστον όχι ολόκληρη.
Το καλύτερο, αν θέλουμε να αναζητήσουμε στον ουρανό άστρα και αστερισμούς, είναι να βγούμε έξω από τις πόλεις, γιατί τα φώτα από τα ψηλά κτίρια και τα αυτοκίνητα δυσχεραίνουν την παρατήρησή τους. Ωστόσο, και μέσα στην πόλη μπορούμε να δούμε ένα μέρος τους, αν βρούμε ένα σημείο μακριά από τα φώτα. Όσο πιο σκοτεινό, τόσο το καλύτερο. Κάτω από μια λάμπα του δρόμου είναι αδύνατο να δούμε τα αστέρια! Όταν φτάσουμε στο σκοτεινό σημείο, αφήνουμε τα μάτια μας να συνηθίσουν για περίπου 15 λεπτά – με αυτόν τον τρόπο θα καταφέρουμε να δούμε όσο το δυνατόν περισσότερα. Ένα μπαλκόνι, μια ταράτσα ή το κέντρο ενός μεγάλου πάρκου μπορούν να αποτελέσουν κατάλληλα μέρη για να δούμε αστέρια μέσα στην πόλη.
Τα άστρα δεν είναι μονάχα κάτι όμορφο, είναι και σημαντικά για τους ανθρώπους για πολλούς λόγους, ήδη από τους αρχαίους χρόνους. Πριν ακόμα δημιουργηθούν οι χάρτες και τα GPS, βοηθούσαν τους ταξιδιώτες και τους ναυτικούς στην πλοήγηση και στον προσανατολισμό τους στα πέρατα του κόσμου. Βοηθούσαν τους αγρότες να προβλέψουν τις εποχές και να ξέρουν πότε είναι η καλύτερη περίοδος για να σπείρουν τα χωράφια, και πριν ακόμα υπάρξουν οι ταινίες, το Ίντερνετ και τα εικονογραφημένα βιβλία, οι μορφές τους ενέπνεαν τον άνθρωπο να αφηγείται ιστορίες και θρύλους από άλλους πολιτισμούς, καθώς και να επινοεί καινούργιες. Το μόνο που έχεις να κάνεις για να δημιουργήσεις τις δικές σου είναι να συμβουλευτείς τον χάρτη και να κοιτάξεις ψηλά στον ουρανό!
Ο τρίτος μεγαλύτερος αστερισμός και από τους αρχαιότερους. Στη Μεγάλη Άρκτο βρίσκεται ένας από τους πιο διάσημους σχηματισμούς αστέρων, το Άροτρο, γνωστό και ως Μεγάλη Κουτάλα. Τα δύο άστρα που βρίσκονται μπροστά του λέγονται Δείκτες και δείχνουν προς τον Πολικό Αστέρα. Λέγεται πως στην ελληνική μυθολογία η Μεγάλη Άρκτος ήταν η Καλλιστώ, η κυνηγός που γέννησε τον γιο του Δία, τον Αρκά. Όταν η Ήρα το ανακάλυψε, θύμωσε πολύ και μεταμόρφωσε την Καλλιστώ σε αρκούδα. Η Καλλιστώ περιπλανιόταν μέσα στο δάσος, προσπαθώντας να αποφύγει τους κυνηγούς, έως ότου ο Δίας την τοποθέτησε με ασφάλεια ανάμεσα στα άστρα.
Ένας μικρός, αλλά εύκολος στην παρατήρησή του αστερισμός, τα άστρα του οποίου σχηματίζουν μια μικρή κουτάλα. Η Μικρή Άρκτος φιλοξενεί ένα από τα πιο σημαντικά αστέρια όσον αφορά τον προσανατολισμό, τον Πολικό Αστέρα. Βρίσκεται στον βόρειο αστρικό πόλο, έτσι οι ναυτικοί ήξεραν προς το πού πέφτει ο βορράς. Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, η Μικρή Άρκτος ήταν ο Αρκάς, ο γιος της Καλλιστούς, ο οποίος μεγαλώνοντας έγινε κυνηγός. Μια μέρα συνάντησε στο δάσος τη μητέρα του με τη μορφή της αρκούδας. Καθώς ήταν έτοιμος να τη χτυπήσει με το τόξο του, ο Δίας μεταμόρφωσε και αυτόν σε αρκούδα, μεταφέροντας στη συνέχεια μάνα και γιο κάπου ανάμεσα στα άστρα.
Αστερισμός μεσαίου μεγέθους, τα άστρα του οποίου σχηματίζουν τη φιγούρα ενός ανθρώπου που κρατάει ξίφος. Ο αστερισμός περιλαμβάνει ακόμα το αστέρι Αλγκόλ, το οποίο πολλοί νομίζουν ότι φέρνει γρουσουζιά ή και τρόμο, επειδή η φωτεινότητά του μεταβάλλεται κάθε τόσο με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Ο Περσέας ήταν γιος του Δία και της πριγκίπισσας Δανάης. Είναι διάσημος στην αρχαία ελληνική μυθολογία για τις πολλές ηρωικές του πράξεις. Νίκησε το τέρας που είχε φίδια αντί για μαλλιά, τη Μέδουσα, η οποία με το βλέμμα της μπορούσε να πετρώσει οποιονδήποτε την κοίταζε, και έσωσε την πριγκίπισσα Ανδρομέδα από το Κήτος, το τρομερό θαλασσινό τέρας – την οποία αργότερα παντρεύτηκε. Ο Περσέας βρίσκεται στον ουρανό δίπλα στην αγαπημένη του Ανδρομέδα.
Μεγάλος αστερισμός με πολλά φωτεινά αστέρια, το κυρίως σχήμα του οποίου είναι ένα ακανόνιστο εξάγωνο, με ένα τρίγωνο στην κορυφή. Ο Ηνίοχος είναι αυτός που οδηγεί μια άμαξα με δύο ρόδες, την οποία σέρνουν άλογα. Πρόκειται για τον Εριχθόνιο, ήρωα που μεγάλωσε στην αρχαία Αθήνα από τη θεά Αθηνά. Εκείνη τον δίδαξε την τέχνη της ιππασίας, στην οποία πολύ γρήγορα αρίστευσε. Η βαθιά του γνώση σχετικά με τα άλογα τον κατέστησε άριστο ηνίοχο και τον βοήθησε να κερδίσει πολλούς αγώνες στα Παναθήναια, τους αγώνες της αρχαίας Αθήνας. Σύμφωνα με ορισμένες ιστορίες, αυτός εφηύρε το τέθριππο, άμαξα που σέρνουν τέσσερα άλογα, κάτι το οποίο εντυπωσίασε πραγματικά τον Δία. Σύμφωνα με άλλες ιστορίες, η κατσίκα που κρατάει στο χέρι είναι αυτή που φρόντισε τον Δία όταν ήταν βρέφος. Κανείς δεν ξέρει γιατί την κρατάει.
Είναι ο όγδοος μεγαλύτερος αστερισμός στον ουρανό. Τα άστρα του σχηματίζουν ένα ακανόνιστο πολύγωνο με μια μακριά επικλινή γραμμή που καμπυλώνει στον βόρειο αστρικό πόλο, νοητό σημείο στον ουρανό ακριβώς επάνω από τον βόρειο πόλο της Γης. Η Ήρα, η σύζυγος του Δία, είχε μια μηλιά που την αγαπούσε πολύ και της είχε δοθεί ως γαμήλιο δώρο. Ήταν τόσο ιδιαίτερη αυτή η μηλιά, που έβαλε να τη φυλάει ένας τρομακτικός δράκοντας που έμοιαζε με φίδι και λεγόταν Λάδων. Τα μήλα της ήταν από χρυσό και όποιος ήταν αρκετά τυχερός να τα δοκιμάσει γινόταν αθάνατος. Μια μέρα, ο Ηρακλής επισκέφθηκε το δέντρο για να ολοκληρώσει έναν από τους 12 άθλους του ως τιμωρία για ένα τρομερό έγκλημα που είχε διαπράξει. Μπόρεσε να ολοκληρώσει την αποστολή του και να κλέψει μερικά χρυσά μήλα, σκοτώνοντας τον δράκοντα με δηλητηριασμένο βέλος. Η Ήρα τοποθέτησε την εικόνα του δράκοντα στον ουρανό, στον αστερισμό των Δράκων.
Ένας μεγάλος αστερισμός. Τα άστρα του σχηματίζουν έναν πολύ μεγάλο σταυρό. Περιλαμβάνει έναν σχηματισμό αστέρων που ονομάζεται Βόρειος Σταυρός. Σε έναν από τους αρχαίους ελληνικούς μύθους που σχετίζονται με τον Κύκνο, δύο φίλοι, ο Κύκνος, γιος του Ποσειδώνα, και ο Φαέθων, γιος του θεού Ήλιου, συναγωνίζονται με τις άμαξές τους στον ουρανό. Όταν πλησίασαν πολύ κοντά στον Ήλιο, οι άμαξες πήραν φωτιά και ο Φαέθων σκοτώθηκε. Ο Κύκνος στενοχωρήθηκε τόσο πολύ που έχασε τον φίλο του, ώστε ο Δίας τον λυπήθηκε, τον μετέτρεψε στο λευκό πτηνό και τον τοποθέτησε στα άστρα.
Ένας μεσαίου μεγέθους αστερισμός, του οποίου πολλά άστρα είναι ορατά με τηλεσκόπιο. Τα άστρα του μοιάζουν να σχηματίζουν δύο ανθρώπινες φιγούρες που κρατιούνται χέρι-χέρι. Είναι ο Κάστωρ και ο Πολυδεύκης, γιοι της Λήδας, βασίλισσας της Σπάρτης στην αρχαία ελληνική μυθολογία. Ο πατέρας του Πολυδεύκη ήταν θεός, οπότε ο ίδιος ήταν αθάνατος, ο Κάστωρ όμως ήταν θνητός, διότι ο πατέρας του ήταν άνθρωπος. Ο Κάστωρ ήταν δυναμικός πολεμιστής και αναβάτης, ενώ ο Πολυδεύκης ταλαντούχος παλαιστής. Τα δίδυμα αδέλφια ήταν οι καλύτεροι φίλοι και ήρωες. Σάλπαραν μαζί με τον Ιάσονα και το πλήρωμά του, τους Αργοναύτες, με το φημισμένο πλοίο, την Αργώ, προκειμένου να πάρουν πίσω το Χρυσόμαλλο Δέρας. Έχοντας ξεχωριστές ναυτικές δυνάμεις, ως δώρο του Ποσειδώνα, προστάτεψαν την Αργώ από πολλούς κινδύνους. Όταν πέθανε ο Κάστωρ, ο Δίας συμφώνησε να τον κάνει αθάνατο για να μη χωριστούν ποτέ με τον Πολυδεύκη και τους τοποθέτησε μαζί στον ουρανό.
Ένας μεσαίου μεγέθους αστερισμός, τα άστρα του οποίου σχηματίζουν κάτι σαν το γράμμα Y στον ουρανό. Από τα άστρα που φαίνονται πιο αμυδρά στον ζωδιακό κύκλο. Ο δεύτερος άθλος του Ηρακλή, στο πλαίσιο των 12 που έπρεπε να εκτελέσει, ήταν να εξοντώσει τη Λερναία Ύδρα, ένα τέρας του νερού, που ήταν όμως το αγαπημένο της Ήρας. Όταν όλα έδειχναν ότι ο Ηρακλής νικούσε, η Ήρα έστειλε ένα τεράστιο καβούρι για να τον δυσκολέψει, αλλά ο δυνατός Ηρακλής το έλιωσε με το πόδι του. Η Ήρα τοποθέτησε τον κάβουρα στον ουρανό για να τον ανταμείψει για τις υπηρεσίες του.
Είναι ο μεγαλύτερος από τους αστερισμούς, τα άστρα του οποίου, αν τα ενώσουμε, σχηματίζουν ένα λιοντάρι. Για τους αρχαίους Έλληνες ήταν το λιοντάρι της Νεμέας, ένα τεράστιο κτήνος, άτρωτο σε οποιοδήποτε όπλο. Ο Ηρακλής στάλθηκε για να παλέψει μαζί του στον πρώτο του άθλο, αλλά τα τόξα του και τα ρόπαλά του απλώς αναπηδούσαν με το που έβρισκαν πάνω στο δέρμα του λιονταριού. Όταν τελικά το κατατρόπωσε με τη συμβουλή που του έδωσε η θεά Αθηνά, το έγδαρε και χρησιμοποίησε το δέρμα του, τη λεοντή, όπως αποκαλείται, ως πανοπλία κατά τη διάρκεια των υπόλοιπων άθλων του.
Ένας μεγάλος και εύκολος στον εντοπισμό του αστερισμός, τα άστρα του οποίου σχηματίζουν ένα μεγάλο V στην κορυφή του και ένα μικρότερο στην κάτω πλευρά του. Ο Ταύρος περιλαμβάνει δύο γνωστούς σχηματισμούς: τις Υάδες και τις Πλειάδες. Είναι από τους αρχαιότερους αστερισμούς. Στην ελληνική μυθολογία συνδέεται με τον Δία, ο οποίος συχνά μεταμφιεζόταν σε ταύρο. Έτσι κολύμπησε ως το νησί της Κρήτης, γεγονός που εξηγεί γιατί βλέπουμε μονάχα το πάνω μέρος του σώματός του, το κάτω μέρος βρίσκεται κάτω από το νερό. Ο σχηματισμός των αστεριών στην πλάτη του Ταύρου ονομάζεται «Πλειάδες», γνωστές και ως Επτά Αδελφές, αν και μόνο οι έξι φαίνονται με γυμνό μάτι. Οι Υάδες ήταν ετεροθαλείς αδελφές των Πλειάδων. Λέγεται ότι πέθαναν από θλίψη όταν ο αδελφός τους, ο Ύας, σκοτώθηκε και γι’ αυτό τοποθετήθηκαν στον ουρανό.
Σοκάρουν τα στοιχεία του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας Αρχιπέλαγος σχετικά με τις δολοφονίες θαλάσσιων θηλαστικών στο Αιγαίο.
Διαβάστε τη σχετική ανακοίνωση:
Οι δολοφονίες θαλάσσιων θηλαστικών στο Αιγαίο δυστυχώς συνεχίζονται. Έπειτα από την πρόσφατη ανακοίνωση του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας Αρχιπέλαγος για τις 7 Μεσογειακές φώκιες που εντοπίστηκαν νεκρές στο Αιγαίο τις ημέρες των περιορισμών, τα νέα περιστατικά για τα οποία ενημερωθήκαμε από τις τοπικές αρχές και πολίτες, και κληθήκαμε να διαχειριστούμε, εντείνουν την ανησυχία μας για την έκταση του προβλήματος.
Ακόμα μία νεαρή φώκια εντοπίστηκε νεκρή στα βόρεια Δωδεκάνησα, με ένα σχοινί δεμένο στο ουραίο πτερύγιό της, ενώ 3 νεκρά ζωνοδέλφινα εντοπίστηκαν σε 3 περιοχές του ΒΑ Αιγαίου και αυτά με εμφανή σημάδια δολοφονίας. Αξιοσημείωτο είναι ότι τα πτερύγια των δελφινιών είχαν κοπεί με μαχαίρι – δηλαδή είχαν πεταχτεί στη θάλασσα ζωντανά για να πνιγούν. Προσπαθώντας να προσδιορίσουμε ποιός θα μπορούσε να έχει διαπράξει αυτό το έγκλημα, μελετήσαμε τα θαλάσσια ρεύματα που επικρατούσαν στην περιοχή τις ημέρες πριν από τον εντοπισμό τους. Τα νεκρά ζωνοδέλφινα προέρχονται από μία πολυμελή ομάδα την οποία μελετάμε εδώ και 20 χρόνια στη θαλάσσια περιοχή ανάμεσα στην Ικαρία, τη Χίο και τη Σάμο, τα οποία παραμένουν καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους στο ανοιχτό πέλαγος, σε περιοχές με βαθιά νερά.
Παρόλο που αυτό το είδος δελφινιού παλαιότερα δεν προσέγγιζε τα αλιευτικά εργαλεία, παρατηρούμε ότι τα τελευταία χρόνια, τα ζωνοδέλφινα προσεγγίζουν τις μηχανότρατες ολοένα και συχνότερα, λόγω της μείωσης της τροφής τους που έχει προκαλέσει η συνεχής υπεραλίευση. Εκτιμάμε λοιπόν ότι τα συγκεκριμένα δελφίνια (και ποιος ξέρει πόσα άλλα) εγκλωβίστηκαν την ώρα που οι σάκοι των μηχανοτρατών ανέβαιναν γεμάτοι με ψάρια κοντά στην επιφάνεια της θάλασσας. Με βάση τα τραύματα τους είναι ξεκάθαρο ότι τα δελφίνια βγήκαν ζωντανά στο κατάστρωμα των σκαφών και τα πέταξαν ζωντανά στη θάλασσα με κομμένα τα πτερύγια για να μην μπορούν να κολυμπήσουν, έχοντας τελικά ένα βασανιστικό θάνατο. Δεν είναι δυνατόν να προσδιοριστεί εάν αυτή η δολοφονία προκλήθηκε από ελληνικό ή τουρκικό αλιευτικό σκάφος, καθώς σε αυτή τη θαλάσσια περιοχή δραστηριοποιούνται μηχανότρατες και από τις δύο χώρες.
Με όλα αυτά τα πραγματικά προβλήματα που προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε καθημερινά, τη μυρωδιά από τα νεκρά θηλαστικά που προσπαθούμε να αποβάλουμε από πάνω μας, αλλά και τη ψυχολογική στήριξη που πρέπει να προσφέρουμε στους συνεργάτες μας που ανταποκρίνονται σε αυτά τα δραματικά περιστατικά στο πεδίο, θα περιμέναμε τουλάχιστον από όσους ασχολούνται με την προστασία του περιβάλλοντος, έστω και αυτή τη φορά να εκφράσουν την πραγματική τους ανησυχία.
Προς μεγάλη μας απογοήτευση, βλέπουμε για άλλη μία φορά ότι κάποιοι περιβαλλοντικοί φορείς που έχουν έδρα στις πόλεις και αυτό-αποκαλούνται εξειδικευμένοι, να σχολιάζουν αυτά τα τόσο σοβαρά περιστατικά με δημοσιεύματα στον τύπο δηλώνοντας ότι «Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΧΩΡΙΣΤΟΣ ΣΎΝΤΡΟΦΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ», χαρακτηρίζοντας τη δημοσιοποίηση από το Αρχιπέλαγος για τα δολοφονημένα θαλάσσια θηλαστικά, ως «οικολογίζουσα καταστροφολογία».
Τα παραπάνω όπως και πάρα πολλά άλλα αντίστοιχα είναι μέρος μίας επί χρόνια δρομολογημένης προσπάθειας για την αποδόμηση και συκοφάντηση της δουλειάς του Ινστιτούτου Αρχιπέλαγος στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, που μοιάζει συντονισμένη από μία μερίδα περιβαλλοντικών φορέων των Αθηνών, οι οποίοι κατά το κοινώς λεγόμενο θεωρούν ότι «τους χαλάμε την πιάτσα». Το γεγονός ότι τόσα χρόνια επιλέγουμε να μην απαντάμε σε όλα αυτά – ίσως λάθος μας – δεν το έχουν εκλάβει ως δείγμα πολιτισμού, αλλά ως σημάδι αδυναμίας.
Εάν είμαστε ειλικρινείς όμως πρέπει να παραδεχθούμε ότι η προστασία της άγριας ζωής και του περιβάλλοντος στην Ελλάδα έχει αποτύχει, ενώ το μέλλον διαφαίνεται ακόμα χειρότερο. Τα αποτελέσματα είναι εμφανή όπου και αν κοιτάξει κανείς.
Πρωτεργάτης σε όλη αυτή την καταστροφή του περιβάλλοντος είναι φυσικά το κράτος και οι διαχρονικά ανεπαρκείς πολιτικές από όλες τις κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών.
Δεν είναι λοιπόν θέμα αντιπαλότητας ή διαφωνίας φορέων, αλλά είναι καιρός για ριζικές αλλαγές εάν θέλουμε να υπάρξει ουσιαστική προστασία της φύσης. Κανείς μας δεν είναι ιδιοκτήτης του περιβάλλοντος ή συγκεκριμένων ειδών και δεν υπάρχουν περιθώρια για να κάνουμε δημόσιες σχέσεις ή καριέρες γύρω από αυτά τα τόσο σοβαρά ζητήματα, αλλά ούτε να χάνουμε πολύτιμο χρόνο με ωραιοποιημένες προσεγγίσεις. Είναι καιρός να αναλογιστούμε τι αποτέλεσμα έχει προκαλέσει ο πακτωλός εκατομμυρίων που έχει δαπανηθεί τις τελευταίες δεκαετίες στην Ελλάδα σε προγράμματα (από τα οποία συνειδητά απέχει το Αρχιπέλαγος), που υποτίθεται ότι στοχεύουν στην προστασία της φύσης και των σπάνιων ειδών, αλλά συνήθως καταλήγουν σε μελέτες, προτάσεις, γραφειοκρατικές προσεγγίσεις και ωραιοποιημένες καμπάνιες, ενώ οι ουσιαστικές παρεμβάσεις είναι ελάχιστες. (Η ανάλυση των ποσών που έχουν δαπανηθεί βρίσκονται στη διάθεση του κάθε ενδιαφερόμενου). Προφανώς δεν χαρακτηρίζουμε ως λάθος το να επιχορηγείται κάποιος φορέας με προγράμματα, αλλά το ζήτημα είναι τελικά πώς τα αξιοποιεί και τι πραγματικό αποτέλεσμα προκαλούν αυτές οι επενδύσεις δημόσιων πόρων για την προστασία της φύσης.
Σε απάντηση αυτής της συνεχούς προσπάθειας να εφησυχαστεί η κοινή γνώμη, θα θέλαμε να αντιπαραθέσουμε ένα μικρό απόσπασμα από άρθρο μαθητών από το 6ο Γυμνάσιο Ρόδου, που οι νέοι νησιώτες εκφράζουν την αγωνία τους:
«Σε κάθε δράση που έχουν σκοπό να ευαισθητοποιήσουν σχετικά με το περιβάλλον… στο τέλος της κάθε ομιλίας ακολουθεί η φράση: “Θέλουμε να ελπίζετε”. ΟΧΙ. Η σωστή φράση είναι “θέλουμε να πανικοβληθείτε”. Θέλουμε να φερθείτε σαν το σπίτι σας να καταστρέφεται. Γι” αυτό ας δράσουμε όσο υπάρχει χρόνος».
Αν θέλουμε λοιπόν να σταματήσουμε να μετράμε τα νεκρά σπάνια είδη και τις απώλειες, όπως λένε και οι νέοι νησιώτες, ας δράσουμε όσο υπάρχει ακόμα χρόνος. Είναι καιρός να περάσουμε από τα όμορφα λόγια στις πράξεις που φέρνουν αποτέλεσμα, αλλά και να συνειδητοποιήσουμε ότι οι τοπικές κοινωνίες μπορούν να είναι ο πραγματικός καταλύτης στην προστασία της φύσης. Δεν είναι δυνατόν να επιμένουμε ότι μπορούμε να «προστατεύουμε» τη φύση μέσα από αποστειρωμένα γραφεία στα κέντρα των πόλεων. Οφείλουμε να σεβαστούμε και να στηρίξουμε τις τοπικές κοινωνίες, να τους δώσουμε ενεργό ρόλο και να συνεργαστούμε σε καλά στοχευμένες δράσεις και λύσεις, με απόλυτη και ειλικρίνεια και διαφάνεια.
Θοδωρής Τσιμπίδης
Διευθυντής
Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος»
Υ.Γ. Κλείνοντας παραθέτουμε ένα ακόμα απόσπασμα από άρθρο μίας άλλης μαθήτρια από το Αιγαίο, που εκφράζει και πάλι την αγωνία των νέων ανθρώπων που θα κληθούν να διαχειριστούν την καταστροφή που εμείς προκαλούμε:
«Δεν έχω σκοπό να σου κάνω προσωπική επίθεση, απλά θέλω να σε ταρακουνήσω λίγο. Γιατί τόσο καιρό δεν πρόσεχες το σπίτι σου; Όχι το κτήριο, αλλά τον πλανήτη σου. Έχεις δει πού έχει καταντήσει; Γιατί σκοτώνεις τους συγκατοίκους σου τα ζώα; Πόσα είδη έχεις δει να εξαφανίζονται; Πόσα απειλείς ακόμη; Τι σου έκαναν για να το αξίζουν; … Αγαπητέ μου αναγνώστη ετοιμάσου! Θέλω όμως μια χάρη. Όσο εγώ προσπαθώ να εκπαιδευτώ και να βγω καλός πολίτης στην κοινωνία, θέλω εσύ να νοιαστείς. Άμεσα. Σου κρούω τον κώδωνα. Είμαστε σε κατάσταση SOS αλλά εγώ θέλω λίγο ακόμη χρόνο για να μπορέσω να το διαχειριστώ. Είσαι ευπρόσδεκτος να με βοηθήσεις όσο θα είμαι απούσα. Η επιλογή είναι δική σου αγαπημένε μου αναγνώστη. Θα βοηθήσεις;»
