Με το Λιμενικό Σώμα οι άνθρωποι της θάλασσας έχουν μία σχέση ιδιόρρυθμη. Από τη μία τους αισθάνονται ‘δικούς τους’: είναι αυτοί που θα σε βοηθήσουν σε μία δύσκολη στιγμή, αυτοί που θα συναντήσεις πιο συχνά είτε κάτω στο λιμάνι είτε μέσα στη θάλασσα. Από την άλλη είναι αυτοί που θα σε ταλαιπωρήσουν περισσότερο: θα σε κυνηγήσουν σε μία παρανομία, αυτοί που θα σε βασανίσουν με τη γραφειοκρατία και συχνά μέχρι να πάρεις την υπογραφή τους θα έχεις νιώσει σαν τον χειρότερο τρομοκράτη που περνά για ανάκριση.
Σίγουρα αν κάποιοι δεν δραστηριοποιούνταν στη θάλασσα δεν θα υπήρχε η ανάγκη να έχουμε Λιμενικό Σώμα. Πότε όμως ιδρύθηκε και πώς άλλαξε στον χρόνο;
Μια σύντομη ιστορία των πρώτων χρόνων του Λιμενικού Σώματος
Το Λιμενικό Σώμα ιδρύθηκε το 1919 με τον νόμο 1753 που υπέργραψαν ο Βασιλιάς Αλέξανδρος Α’, ο Υπουργός Ναυτικών Εμμανουήλ Ρέπουλης και ο Υπουργός Δικαιοσύνης Ιωάννης Τσιριμώκος.
Το Σώμα θα αποτελείτο αρχικά από αξιωματικούς του Πολεμικού Ναυτικού και γι’ αυτό το λόγο μετατάχθηκαν σε αυτό 66 αξιωματικοί. Περίπου πέντε μήνες από την ίδρυσή του, το Σώμα είχε οργανωθεί πλήρως.
Αρχικά στο Λιμενικό Σώμα υπάχθηκε στην Διεύθυνση Εμπορικού Ναυτικού (ΔΕΝ) του Υπουργείου Ναυτικών, η οποία στη συνέχεια υπάχθηκε στο Υπουργείο Οικονομικών και το 1925, μετά την ανακήρυξη της Δημοκρατίας στη χώρα μας, επανήλθε στο Υπουργείο Ναυτικών. Η πολιτική και μερική στρατιωτική ανεξαρτησία του Σώματος ολοκληρώθηκε με την ίδρυση του Yφυπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας το 1936 γεγονός που αποτελεί αναμφισβήτητα το δεύτερο μεγάλο σταθμό στην εξέλιξη του Σώματος καταδεικνύοντας τη σημασία που απέδιδε το Ελληνικό κράτος στην εμπορική ναυτιλία, την οποία το Λιμενικό Σώμα είχε κληθεί να διοικήσει.
Τα τέσσερα πρώτα μέλη του Λιμενικού Σώματος, οι οποίοι είχαν τον βαθμό Επιλιμενάρχη Β΄, ήταν οι Δούκας Δούκας, Γεώργιος Τσάκωνας, Κωνσταντίνος Μπούκας και Παντελής Χορν.
Το 1921 συστήθηκε για πρώτη φορά ο θεσμός των Προξενικών Λιμεναρχείων, με πρώτο αυτό του Λονδίνου κι αργότερα στο Κάρντιφ και την Αμβέρσα. Τα γραφεία νηολογίων και υποθηκολογίων που δημιουργήθηκαν εκείνη την εποχή διευκόλυναν σημαντικά τις διαδικασίες που οδήγησαν στην ανασυγκρότηση του ελληνικού εμπορικού στόλου. Η νηολόγηση και η εγγραφή της υποθήκης γινόταν αυθημερόν κι έτσι οι πλοιοκτήτες που παραλάμβαναν αμέσως το έγγραφο εθνικότητας μπορούσαν να σηκώσουν την ελληνική σημαία στα νεοαποκτηθέντα πλοία τους.
Το 1922 η συμβολή του Λιμενικού Σώματος στις επιχειρήσεις στη Μικρά Ασία, με την αποστολή όλων των διαθέσιμων σκαφών για την παραλαβή του στρατού και του πληθυσμού και στη συνέχεια για την υποδοχή των προσφύγων, στάθηκε σωτήρια.
Η ψήφιση του Συντάγματος της Δημοκρατίας το 1927 είχε ως αποτέλεσμα μεταξύ άλλων και την αναμόρφωση της νομοθεσίας αναφορικά με τη λειτουργία του Λιμενικού Σώματος, σκοπός του οποίου ήταν η προαγωγή της εμπορικής ναυτιλίας, με παράλληλη άσκηση της αστυνόμευσης των παραλιών και της διοικήσεως των λιμένων.
Έτσι, ψηφίστηκαν σημαντικοί νόμοι όπως αυτοί περί της καταμέτρησης των εμπορικών πλοίων, αλλά και οι σχετικοί με την ραδιοτηλεγραφική υπηρεσία και τα επιβατηγά πλοία. Η επιθεώρηση εμπορικών πλοίων, ο Οίκος Ναύτου, τα Γραφεία της Ναυτικής Ρργασίας, ο ποινικός και πειθαρχικός κώδικας Εμπορικού Ναυτικού αποτελούν θεσμούς που καταξιώθηκαν έκτοτε ως ιστορικοί σταθμοί στην εξέλιξη της Ελληνικής Ναυτιλίας.
Πηγή: wikipedia.org, hcg.org
Αφήστε μια απάντηση